M’n aandacht werd vanmorgen gewekt door een artikel in de Volkskrant over de eerste robot met levende cellen. Er was een kleine rog nagemaakt, met rattenhartcellen voor de voortbeweging. Die cellen reageren op licht en daardoor ging het robotvisje zwemmen.

Een dag eerder zag ik op TV de eerste robot in het onderwijs. Een klein schattig robotmensje dat, gezeten op de grond, aan enkele peuters Engelse les gaf: Wan, Toe, Trie.

De mens wordt langzaam maar zeker overbodig.

Hoe zit dat in het kappersvak? Dat kan nooit, hoor ik u denken. Nooit? Er wordt al met of door middel van robotarmen geopereerd. Hele robotstraten zetten auto’s in elkaar, waar nauwelijks nog een mensenhand aan te pas komt.