Berichten

In 2004 meldde ik mij aan bij de kappersschool. En in 2006 had ik de eerste officiële metamorfose in mijn “zaak”. Drie dochters uit één gezin, samen met hun moeder. Moeder, of oma eigenlijk, was 83 jaar oud.

Bij metamorfoses hoorden foto’s voor en na. Ik zocht contact met een fotograaf. Jawel, hij kon dat wel doen. Maar een uurtje of vier, maal 80 euro, was dat de bedoeling? Deze professional durfde gewoon geld te vragen. Iets wat je in het kappersvak niet vaak ziet. Nee, 320 euro voor de foto’s, dat was iets teveel van het goede.
Dat had hij al gedacht. Maar waarom doe je het niet zelf, vroeg hij. Misschien heb je best een leuk kameraatje en ik help je wel met het licht. Nou… kameraatje… Tja. Oké, ik kocht een wat zwaardere camera (letterlijk) en huurde drie professionele flitslampen, inclusief statieven en kabels. Even een beetje uitproberen. En dan maar op hoop van zegen.

Ik denk vaak met m’n vingers. Zo’n stukje zoals ik nu typ… het komt rechtstreeks uit m’n vingers. Ik heb het niet bedacht, m’n handen gaan hun eigen weg.
En zo gaat het ook vaak als ik een kapsel knip. In grote lijnen is het besproken: mag er veel af, of juist weinig, moet het voor lang blijven of achter juist kort, zit er teveel massa in of te weinig volume. Oké, wassen, en gaan.
Dat kan natuurlijk niet zomaar. De klant moet vertrouwen in jou hebben. En weten dat je altijd iets moois aflevert. Zoiets bouw je op, dat kost tijd.